1993 yapımı düşük bütçeli, büyük ihtimalle son model popüler müzikler çalan o koca marketlerde bulunamayacak, raflarda şayet bulunabilirse en altlarda yer alması muhtemel bir film bizdeki müstesna çevirisiyle "Barınağın Meleği"
Başrollerde iki çok sevdiğim aktör Matt Dillon ve Danny Glover filmi sürükleyip götürürken, o salya sümük ağlatan, dram türünün tüm klişelerini kullanıp ödüle doymayan sömürü filmlerine bin basacak kalitede özgün ve mütevazılığıyla arşivin en güzel yerlerinden yerini ayırtmış olan filmdir.
Evsizlerin dünyasına eski bir fotoğrafçı-şimdinin şizofrenik genç adamı ve iş hayatına atılıp dibe vurmuş yaşlı herifiyle evsizlerin dünyasına bakışını atar, insanların doğallıklarıyla gülümsetirrken, hayatın drmatik yanlarını sunuşuyla da ağlatacak kıvama getirir adamı.
Muhteşem bir senaryosu ya da sinemada devrim yaratacak bir kurgusu falan yoktur keza, birşeyler empoze etmeye kalkmadan kapitalizmin birbirinden koparttığı insan ilişkilerini, dostluğu en güzel haliyle yansıtır beyazperdeye, hertürlü sıfat yakışır bu güzel filme sayın abim...
- Ruyalarinin degerini bil Matthew, baska bir seyin kalmadi cunku.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder