Yarım Ekmek Futbol, Bol Kokulu !

Ülkemizin futbol kültürü ki olduğuna dair şüpheler olsa da gereklerinden biridir bu insanlar. Aslında son dönemlerde sıkça dert yandığımız eskiye özlem durumunun kahramanlarının önde gelenlerinden...
Zaman geçip herşey değişip, dönüştüğünde, pişmanlıkların artıp, keşke'lerlerle ilerlerken büyüdüğünü hissediyor hiçbir şeyin tadını bulamıyorsun sanki. Tıpkı yenilenip güzel olacağına bazı şeylerin beter oluşu gibi. Misal Şampiyon Kokoreç'in o eski virane binasında, berbat tuvaletinin olduğu zamanlar kokoreç çok daha güzeldi sanki. Şimdi maç günleri özellikle özensiz yapılıp tadı tuzu olmadığından şikayet ediyoruz. Kokoreçimi geri verin bana diyip köfteye devam.
İster evsahibi ol ister deplasmancı yoktur kaçarı, eskinin konfetileri, gazeteden jayık şeklinde yapılan şapkaları ya da düz kartondan verilip senin şekle sokarak yaptığın takımının rengindeki karton şapkalari stat içinde sepetiyle gezen lahmacuncu, simitçi hatta acıbademci ile birlikte bu akıllara kazınan anıları inşa eden aktörlerden biri hatta başroldeki köfteciler.
Sabahın köründe yola çıkan, zabıtayla kovalamaca oynayıp hızlı adımlarla stat önüne konuşlanıp metrelerce ötelere kokuları saran adamlar.
Ankarada zaten kısıtlı stat çevresine gelmeden kokuyu alır almaz maça geldiğinizi farkedersiniz-heyecan artar, daha şimdiden takımın sahaya çıktığını hayal edip elinizdeki konfetileri atarsınız havaya. İnönü desen semtte tavaf durumunun ardından yiyip-içilir, hoş beş edlir, içi içine sığmaz insanın, o muhteşem dolmabahçede yürüyüşe başlanır, köşeyi dönmeden köfteciler kucaklar taraftarı. Çoğu kişi oğlum yeme sakın allah bilir neden yapıyo bu herif bunu, ya da köfteci ninesini kesmiş köfte yapmış tadında makaralar olsa da nine mevzuu gerçek bile olsa bu ritüeller ilerde daha da çok anacağımız efsaneler...


Bu mevzuya güzel bir yazı yazan ki 2003 tarihli olmakla beraber, Akşam gazetesinden Nazım Alpman'ın haberiyle konuyu bağlayalım;

Seyyar satıcıların stadyumların çevresindeki faaliyeti, karınca yuvasının canlığına bürünüyor. Maçtan12 saat önce geliyorlar. Giderek kalabalıklaşıyorlar. Güvenlik kuvvetlerinin hoşgörüsüyle verimli çalışabiliyorlar. Takım tutuyorlar ama maça giremiyorlar.

Sabahın ilk ışıkları İnönü Stadyumu'nun üstüne düşerken Maçka Parkı'nın kapısında park etmiş tinerciler birbirlerini dürterek uyanıyorlar. Liderleri konumundaki çocuk "Kalkın lan, bugün maç var, buraları dolar birazdan" diyerek parkın içlerine doğru yürüyor. Tinerciler gidince stadın alt köşesinden Beşiktaş Belediyesi'nin Temizlik Şubesi ekipleri işe girişiyor. Tazyikli su sıkılmasını takiben süpürge kamyon, kaldırım kenarlarını yalayarak çevre turu atıyor.

24 saat taksicilere hizmet veren Stad Büfe'nin çevresi hareketlendiğinde akşamki Beşiktaş-Bursaspor karşılaşması için 12 saat kalıyor. Bugün görev yapacak Emniyet birimlerinin öncü kolları sabah çayları eşliğinde kendileri için en uzun günün ön değerlendirmesini yapıyorlar:

- Bugün bir yığın hıyar gelecek "Benim kim olduğunu biliyor musun" diye kafamızı ütüleyecek.

- Müdür Bey "Kimseyi tanımayın" diye talimat verdi. Kralı gelse stadın önüne park edemez. Ben çektiririm kardeşim.

Gerçekten de dediklerini yapıyorlar. Sabah 08.00. Otomobilimin başına dikilmiş bir memur, çekiciye manevra yaptırıyor. Hemen gidip aracı alıyorum, stadın çevresinde bir tur atıp Yeni Açık Tribünlerin arkasına güvenlikli bir yer buluyorum.

Erzurumlu fanatik

Artık 19.00'a kadar günün kahramanları olan seyyar satıcılar stadın çevresindeki yerlerine konuşlanmaya başlıyorlar. Ama benim gözüm "Kartal Boyacı" Ümit Aslan'da... O, İnönü Stadyumu'nun önünde sabah ezanları voltası atan en erkenci Kartal. Soyadını yazarken GS'yi kastederek "Aslan mısın, Kartal mı?" diye soruyorum. Gururla yanıtlıyor:

- Elbette Kartalım. Aslanın kuyruğu eksik!

- Kaçta geliyorsun maçlara?

- Sabah namazında kalkarım, Saray boyacısıyım. Önce polis amirlerimin ayakkabılarını boyar, formamı giyer, buraya gelirim. Maça girmem, bu benim uğurum. Girdim mi, takım puan kaybediyor.

Boyacısı olduğunu söylediği yer Dolmabahçe Sarayı!

Ümit'in hemen yanında üç genç oturuyor. 17i yaşındaki Koray Kaan Ekşioğlu ile 13 yaşındaki Taner Kırdemir Kartal'dan geliyor. Açık tribün biletlerini Maltepe Biletix gişesinden almışlar. Yanlarında oturan 19 yaşındaki Fatih Başol ise biraz öteden yola çıkmış:

- Ben Erzurum'dan geliyorum. Geçen hafta da Samsun'daydım.

Kapalı tribünün girişinin ağzına park eden köfte ekmek ekibinden Okan Sayınlar ile ortağı Ümit Gelgeç Küçükçekmece'den 06.00'da yola çıkıp iki saatte Dolmabahçe'ye geliyor.

Şimdilik stadın dibine kadar girebilmiş olmak akşama kadar burada duracakları anlamına gelmiyor:

- Polis ve zabıtaların durumuna göre yer değiştiriyoruz. Öğleden sonra bizi kovalıyorlar. Karşı kaldırıma geçiyoruz.

11 yaşındaki Ümit sıkı "Kartal", 17'sindeki Okan Fenerli. Ümit ilkokul 5'e Okan ise orta 1'e gidiyor. Roman çocukları biraz gevşek okuyorlar.

Köfte-ekmeği yerken "Ne içerim" diye düşünmeye fazla gerek yok, seyyar su ve meşrubat departmanı 10 metre aşağıda. Reflektör direğinin altındaki Aydın Özdoğan buz kovası içinde hizmete hazır bekliyor. Ama onun da geç saatlere kalma umudu yok:

- Polis birazdan bizi kovalar, ben yukarıda konsere çıkarım akşama doğru.

Cici kızlar

Güneş tepeye doğru yükseliyor. Stadın önündeki hareketli kitlenin sosyal yapısı farklılaşıyor. Temizlikçiler, köfteciler, boyacılar geri çekiliyor. Onların boşluğunu daha modern portrelerler dolduruyor. Oscar Ajans Güvenlik Organizasyonları'nın cici kızları bu yıl bir "ilk"e imza atacak olmanın heyecanını taşıyorlar. Güvenlik firmasının tepe yöneticisi Vildan Güvenilir, "VIP localarına hizmet vereceğiz, bundan sonra her maçta görev yapacağız^" diyor. Kızlara takım renklerini soruyorum, biri siyah-beyaz diyor, geri kalanı ya sarı-kırmızı ya da sarı-lacivert beyanında bulunuyor.

Biraz ilerde kapkara koçlar dizilmiş duruyor. Hemen oraya yöneliyorum:

- Siz kimsiniz?

- Lider Güvenlik elemanlarıyız. Şeref Tribünü'nde grev yapacağız. Ayrıca Bursa'yı da temizleyeceğiz!

Anlıyorum ki bu takım tamamen Kara Kartal soyundan geliyor. Yalnız ekibin şefi İsmail Kartal, soyadının uyumuna karşın karşı yakada yer alıyor, Fenerbahçeli!

Stadın etrafını bir tur daha dönüp Yeni Açık'ın arkasına geliyorum. Show TV'inin naklen yayın ekibinin TIR'ları kapaklarını indiriyor. İçeri kablolar uzatılıyor. Dört-beş saat sonra Türkiye'nin kalbi bu kablolar üzerinde atacak. Aracın kaptanı Orhan Demirezenler, Bizim buradan gitme saatimiz, gece 01.00'i buluyor" diyor. Naklen Yayın ekibinin beyni Musa Çözen, taze damat olduğu için biraz geç gelecek. Ama maçtan iki saat önce yayın aracı içinde yerini alıyor.

Beleştepe
Artık maçın gerçek sahipleri Kara Kartal taraftarları tribün girişlerin sarıp sarmalıyor. Onların arasında iki fok balığı kuyrukları üzerinde geziniyor. Ellerinde "Taraftar" başlıklı bildiriler var: Bunlar Spor Toto idaresinin yeni oyununu tanıtan broşürler. Foklar da oyunun amblemini temsil ediyor. Fokların içindeki gençler Eskişehir Anadolu Üniversitesi öğrencileri. Onların fotoğrafların çekerken Koyu Kartalar vaziyeti takımlarına uygun bulmadıklarını belli ediyorlar:

- Ulan şoparlar utanın!

Adı önce Dolmabahçe, sonra Mithat Paşa olan İnönü Stadyumu'nun en manzaralı Yeni Açık Tribün'ün sağ kenarının tam arkasına denk gelen "Beleş Tepe" bölgesidir. Eskiden halkla bütünleşmiş bu mevkide şaraplı, biralı maç seyretmek mümkündü. Şimdi güvenlik önlemleri bedava maç seyretmeyi ortadan kaldırdı. Beleş Tepe'nin yeni adı Polis Tepesi oldu.

Artık maçın başlama saati yaklaşıyor. Mallarını bitiren satıcılar evlerinin yolunu tutuyor. Motorize olanlar ise mal tazeleyerek maç dağılışına hazırlık yapıyor.

Takımlar sahaya çıkıyor, tribünlerin "yuh" çekmesinden anlaşılıyor ki, öncelik Bursaspor'da... Nihayet bütün gün beklenen en heyecanlı an geliyor: Şampiyon Kara Kartallar bu yıl ilk kez seyircinin önünde sahaya fırlıyor. Sadece tribünler değil sanki bütün İstanbul inliyor:

-Siiiiyaaaah-beeeeyaaaz... En büüyüük, Beşiktaş!