Alexander Payne'nin yönetmenliğini yaptığı, Jack Nicholson'un tekrar tekrar tarih yazıp mimikleriyle dahi izleyiciyi büyüleyebildiğini kanıtladığı, sıradan insanların hayatına biraz karanlık, karamsar ama fazlasıyla gerçekçi bakan mütevazı bir film.
Jack abimizin oynadığı Warren Schmidt karakteri emekliye ayrılıp kendini bir anda boşukta bulan, 42 yıldır aynı yastığa baş koyduğu karısının hareketlerinden bile rahatsız olan, yaşlılığa, monotonluğa, varoluşa, insanların kendi iç hesaplaşmalarıyla dolu, komik olduğu kadar trajik ayrıntılarıyla güzelleşmiş adeta.
Popülerleşme, mesaj verme gibi Hollywood kaygıları taşımayan, karakterlerin güzel oyunculuğuna dayalı, aslında sıradanlığın da ne kadar farklı olduğunu hatırlatan bir film bu...
Amerikan rüyasından ziyade toplum içi iletişimsizlikleri, içten pazarlıkları en önemlisi de yalnız olan insanı çok iyi anlatıyor film Warren Schmidt aracılığıyla.
Filmin sonunda kızının düğününden yalnız ve pis evine dönen biçare kahramanımızın söyledikleri de filmin güzelliğine yine harika bir finalle nokta koyuyor;
Zayıf ve başarısız biriyim. Bunun çaresi yok. Göreceli olarak yakın zamanda öleceğim;
Belki 20 yıl sonra belki de yarın, Önemi yok...
Ben öldüğümde beni tanıyan herkes de ölmüş olacak. Sanki hiç varolmamışım gibi.
Hayatım kimin için bir fark yarattı! Aklıma gelen kimse yok, hiçkimse...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder