Tarzına hastayım abi dedirten Wes Anderson'un aynı isimli kısa filminin ardından ilk uzun metrajı olan komedi-gülmece-rahatlamaca filmi diyebiliriz. Kendini iyi hisset filmi ya da hiçbirşey hissetme lan gevşe filmi de desek yeridir...
Gözlerin alıştığı Wilson biraderlerin üçünün de arz-ı endam ettiği, böyle soygun mu olur lan danalar diye kikir kikir güldüren, aslında pek çok haliyle kült film tanımına uyan tadından yenmeyen bir yapım.
Çetede Wilsonların yanında karizmatik abimiz James Caan ve ismini bilmediğimiz fenomen karakterler de kadroya derinlik katarken, ulan kim kitapçı ya da soğuk hava deposu soyar diye düşündürürler bolca.
Yine Wes abimizin her filmindeki gibi sorunlu-umursamaz ve rahat karakterler, leziz müzikler, absürd hadiseler ve film bitip yazılar akmaya başladığında suratlarda belirin pis bir gülümseme...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder